Po co to wszystko? ;)

Moi Drodzy :) :P

Ostatnio dostałam komentarz z pewnym pytaniem na które nie umiałam odpowiedzieć, i chciałabym się jakoś wytłumaczyć, bo może nie to, że czuję się winna, ale nie chciałabym kogokolwiek z Was zawieść. Przede wszystkim chciałam po raz któryś podziękować za Wasz czynny wkład w tego bloga i każdy zostawiony komentarz, to dla mnie naprawdę bardzo ważne, i cieszy mnie każdy. Te motywujące ;) i te dodające otuchy i te z radami, i te z pytaniami, i pewnie tylko te z krytyką cieszyłyby mnie najmniej (dobrze, że póki co ich nie ma :P) ale i za te nawet bym była wdzięczna bo czasami i słowa krytyki są potrzebne. Na każde pytanie oczywiście będę starała się odpowiedzieć, ale mogą być niestety takie na które odpowiedzi znać nie będę i za to przepraszam. Niestety (a raczej całe szczęście) nie każda sytuacja jest mi znana, wielokrotnie podkreślam, że blog ten opiera się na moich i tylko moich przeżyciach, ewentualnie moich znajomych, którym ufam i wiem, że to co mi opowiadają jest prawdziwe, pod tym mogę się podpisać, bo wiem że takie coś miało miejsce. Niestety jestem tutaj dopiero 2 lata i zdaje sobie sprawę, że wiele sytuacji jeszcze przed nami i wiele rzeczy jeszcze nie wiemy. Nie znam się niestety na wszystkich niemieckich przepisach, i nie znam na tyle języka, żeby się w nich zagłębiać, a pewnie nawet gdybym znała, to pewnie nie wszystkie i tak bym zrozumiała :D Bo pewnie jest z nim podobnie jak z polskim prawem, czasami człowiek czyta jakąś ustawę, a i tak nie rozumie o co w niej chodzi (ale może to tylko ja tak mam ;)) dlatego nie wszystkie kwestie potrafię Wam przedstawić, i opisać. Nie chcę też korzystać z innych stron i się podpierać, bo kilka razy się spotkałam, że są w nich sprzeczne informacje, oczywiście nie we wszystkich i nie zawsze, ale nie chciałabym napisać czegoś i nieświadomie wprowadzić Was w błąd. Dlatego bardzo się cieszę kiedy mogę tym swoim pisaniem w czymś Wam pomóc i zarazem przepraszam, jeżeli czasami moja wiedza jest nie wystarczająca i niestety pomóc Wam nie mogę. 

Ale tutaj też moja prośba do Was, jeżeli poruszam temat gdzie macie jakieś swoje przejścia i zdobytą wiedzę, i chcielibyście się nią podzielić to bardzo Was o to proszę, bo może tym jeszcze bardziej komuś pomożecie. 

A właśnie po to jest ten blog (pomijam kwestie moją czysto egoistyczno- osobistą ;P) Chciałabym, żeby każdy znalazł tu coś dla siebie, nie tylko przydatne informacje, ale również wsparcie i świadomość, że nie jesteśmy tutaj sami. Piszę tak bo mi na początku tego bardzo brakowało. Kiedy tutaj się przeprowadziliśmy nie wiedziałam ile tutaj jest Polaków myślałam, że jest nas garstka,a  może w ogóle, zastanawiałam się jak się tutaj odnajdę, zadomowię. Wiele rzeczy mnie przerażało, chociażby wniosek o wohngeld. Pierwszy raz dowiedzieliśmy się o takiej formie pomocy 4 miesiące od przeprowadzki, to myśleliśmy, a spróbujemy może akurat nam przyznają. Darek wziął wniosek, usiedliśmy, zaczęłam tłumaczyć i mówię do Darka, że to jest jakaś masakra, ile oni tutaj rzeczy od nas chcą, ile to załatwiania, a pewnie i tak nie dostaniemy, no i wniosek poszedł do szuflady (dobrze, że z Kindergeld poszło nam dużo łatwiej ;)) dopiero później okazało się (za pomocą pewnej bardzo pomocnej Pani Agaty) że to wcale nie jest takie skomplikowane jak nam się wydawało, że to tylko strach ma wielkie oczy. I tak jest Kochani ze wszystkim, czasami wydaje nam się, że z czymś nie damy rady, że coś nas przerasta, że coś jest zbyt trudne, albo, że to sytuacja bez wyjścia, ale wcale nie musi tak być. Pewnie ja teraz jestem taka "fifa rafa" ale wielokrotnie gdyby nie wsparcie i pocieszanie Darka (na samym początku), i znajomych (w późniejszym etapie) to już dawno bym się załamała, ale teraz już wiem że (dla nas z pomocą Bożą - bo jesteśmy wierzący, dla tych niewierzących może być z pomocą szczęścia, czy jeszcze czegoś innego) z każdej sytuacji jest wyjście i naprawdę czasami coś jest straszne i nie do pokonania tylko w naszej głowie!!! Między innymi dlatego właśnie piszę, żeby każdy miał świadomość, że nie jesteśmy tutaj sami, że naprawdę są (bo spotykam ich prawie codziennie) Polacy którzy są życzliwi, pomocni, na których zawsze można liczyć, i że zawsze możecie liczyć na nas!!! My tak wiele razy otrzymywaliśmy pomoc, że teraz również sami chcielibyśmy się tą pomocą podzielić, na tyle na ile będzie to możliwe.

To tak wstępem :)

Coś się ruszyło z moim kursem, nastawiłam się na długie czekanie, a dostałam już informację, że 13.09 będę pisała test kwalifikacyjny (sprawdzający mój poziom znajomości języka), sama jestem ciekawa co ja za poziom reprezentuję :P i to póki co tyle, jak było na tym teście i co dalej oczywiście będę informować.\

Druga sprawa, jakiś czas temu pisałam Wam o mandacie który dostaliśmy podczas przeprowadzki, niestety reklamacji nam nie uznali, i mamy teraz dwa razy tyle do zapłaty, w sumie ja bym machnęła już ręką, ale Darek zainteresował sprawą adwokata, bo uważa, że ten mandat po prostu jest wystawiony niesłusznie. Oczywiście zgadzam się z nim, i nie dziwię mu się, że nie daje za wygraną, ja po prostu czasami wolę coś zrobić dla świętego spokoju, np. zapłacić i już. Także i o tym będę Was informować, jak coś się wyjaśni.

Krzyś chodzi na treningi z piłki i jestem z tego bardzo zadowolona. Po części dlatego, że spełnia moje marzenia, ale przede wszystkim widzę ile mu to radości sprawia, jak wraca z każdego treningu cały spocony, zmęczony ale z wielkim uśmiechem na twarzy. Jest jeszcze na okresie próbnym, i zobaczymy jak to będzie. To coś podobnego jak u Kasi, jak trener będzie widział postępy to jak najbardziej widzi go w klubie, a jak nie to po prostu nie jest to dla niego. 

Jak już przy temacie piłki nożnej Polska dzisiaj wygrała z Kazachstanem 3:0 :):):):), wiem wiem w piątek przegrali z Danią 4:0, ale uznajmy to za wypadek przy pracy i liczy się tu i teraz!!! Oby jednak takich wypadków przy pracy już nie było ;) ale kocham ich i będę kochać zawsze <3 Darku nie musisz być zazdrosny!!! :P Tak ja wiem Kazachstan to nie Dania, i przegrać z Kazachstanem to by była katastrofa, ale z drugiej strony teraz nie ma słabych drużyn, i każda może zrobić niespodziankę. np. Isladnia drużyna, w której bramkarzem jest reżyser, a ternerem - dentysta, wyeliminowała w 1/8 finału Euro 2016 - Anglię. Także nawet z 3:0 z Kazachstanem ja się cieszę :)

Kochani wiem, że to kolejny post o w sumie może niczym interesującym co dla niektórych, musicie, albo i nie, ale proszę Was o zrozumienie, i wybaczenie :) troszkę dzieje się ostatnio u nas, i póki co żyję Domisia przedszkolem (o tym w najbliższej przyszłości), treningami Kasi i Krzysia, ich nauką itd itp. Wybaczcie też, że nie piszę znowu tak często jakbym chciała, ale muszę sobie na nowo zorganizować dzień, poukładać wszystko i wpaść w rytm, a póki co mi ciężko. A mam taką wadę (kiedyś myślałam, że to zaleta teraz jednak coraz częściej mi to przeszkadza), że lubię mieć wszystko poukładane i zaplanowane (w przeciwieństwie do mojego męża). Lubię mieć ułożony harmonogram i jakoś się go trzymać, oczywiście bez przesady i nie z zegarkiem w ręku, ale mieć jakiś plan dnia i się go trzymać, kiedy go nie mam czuję lekkie zamieszanie i czasami nie ogarniam i z czymś nie wyrabiam, np. czasami z napisaniem postu. 

To póki co tyle :) I z wypracowania byłaby 1 (w PL) bo wstęp okazał się dłuższy niż rozwinięcie i zakończenie :P 

Jeżeli macie tematy, które szczególnie Was interesują proszę o komentarz :)

Trzymajcie się cieplutko zwłaszcza rano i wieczorem ;) 

Buziaki :*