Chwalę się ;)

Moi Kochani :*

Przede wszystkim dziękuję Kasi, która robi mi reklamę ;) i dzięki niej jest nas tutaj więcej, ale po raz kolejny i na pewno nie ostatni dziękuję tym którzy tutaj regularnie zaglądają. Dziękuję, że chce Wam się to czytać, dziękuję za komentarze i za to, że to pisanie nie tylko mi sprawia przyjemność ;P
Dlaczego sama się nie chwalę, że piszę bloga? Bo nie wiem czy jest czym, nie jestem specjalistką w żadnej dziedzinie, którą poruszam, bo ani nie jestem najlepszą mamą, ani żoną, ani tym bardziej żadnym specjalistą od prawa, przepisów czy tym podobnych. Piszę to co uważam za słuszne i dzielę się swoimi przemyśleniami, chociaż zdaję sobie sprawę, że nie wszystkim muszą one przypaść do gustu ;) Nawet nie wiem, czy potrafię pisać, więc czym tu się chwalić.

Ale jeżeli już przy chwaleniu jestem to czymś jednak chcę się pochwalić, chociaż może już w zupełności tym nie powinnam (mam nadzieję, że mogę ;P) od kilku dni jestem zastępcą Prezesa Niemiecko - Polskiego Stowarzyszenia tutaj w Zwickau (Deutsch Polinischer Verein). Wiem, że to duża odpowiedzialność, ale dla mnie również zaszczyt i mam nadzieję, że nikogo nie zawiodę i stanę na wysokości zadania. Mam czasami wątpliwości czy się do tego nadaję i jak odbiorą to inni, przecież jestem tu tylko dwa lata, nie znam języka na tyle dobrze, są tu ludzie, którzy są przecież dłużej i są na pewno lepsi, więc może nie powinnam, ale chcę spróbować i mam nadzieję, że dam radę. Oczywiście jeżeli dam to tylko dzięki Wam i z Waszą pomocą, bo nic się nie zrobi i nic się nie zmieni jeżeli my wszyscy nie będziemy tego chcieli i my wszyscy się nie zaangażujemy, żeby nam Polakom było tutaj lepiej. Nikt nie będzie traktował nas poważnie, jeżeli sami na to nie zapracujemy. Hmmmm to chyba tyle :)

Ale wracając do spraw codziennych, przede wszystkim mój Domiś. Od poniedziałku w przedszkolu jest już sam, tzn. beze mnie. I w pierwszy dzień było ok, nie płakał, ładnie się bawił, tylko jak mnie zobaczył, kiedy przyszłam po niego to powiedział, że długo mnie nie było (dokładnie 1h 45min.). W domu wypytywałam go jak mu się podobało, co robił itd, to widziałam, że był zadowolony. Niestety dzisiaj kiedy przyszłam rzucił mi się na szyję i się rozpłakał, że chce do domu. Wcześniej niestety też płakał. Długo z nim w domu rozmawiałam na ten temat, tłumaczyłam i kilkanaście chyba razy zapewniałam, że na pewno po niego przyjdę, ale nie jestem pewna czy to coś dało i boję się, że jutro będzie podobnie.

Krzysiu niestety nie dostał się do drużyny, i jutro ma ostatni trening. Bardzo to przeżywa i myślałam, że sobie ten trening już odpuści, ale stwierdził, że chce iść. Też mi jest przykro, bo wiem ile wkładał w to serca i jak mu zależało, ale trener stwierdził, że niestety jest za słaby do tych chłopaków i on i jeszcze kilku innych chętnych będzie musiało zrezygnować. Ale polecił nam inny klub, gdzie ma szanse grać, mam nadzieję, że się uda. Oczywiście zgadzam się z trenerem, może nie piszę tutaj jak kochana mama, która obstaje za swoim synem, ale staram się być obiektywna. Chodziłam na treningi i widziałam, że rzeczywiście są od niego lepsi, ale widziałam też jak bardzo mu zależy. Po każdym treningu mówiłam mu co moim zdaniem powinien poprawić, gdzie robi błędy i na kolejnym treningu widziałam, że wszystkie rady brał sobie do serca i było zdecydowanie lepiej, ale jednak jak się okazało wciąż za mało. Dlatego chcemy spróbować w tym innym klubie, bo najważniejsze to nie poddawać się i dążyć do wyznaczonego celu. Najważniejsze, że Krzyś chce, nie poddał się i nie stracił zapału.

Co do Kasi to była na swojej pierwszej baletowej próbie :) i dostała szansę. Oczywiście musi dużo ćwiczyć, żeby poziomem dogonić pozostałe dziewczyny w grupie, ale jak na jej pierwsze zajęcia szło jej całkiem dobrze.

Za nimi (czyli Kasią i Krzysiem) kolejny trening na trampolinach. Kasi coraz bardziej się podoba i jak po pierwszych zajęciach zastanawiała się czy chce na to chodzić, bo była załamana rozgrzewką, tak teraz sama ciągle ćwiczy w domu pompki, różne inne takie tam, żeby na zajęciach być coraz lepszą. Dzisiaj dołączyły też do nich Maja i Natalia. Bardzo mnie to cieszy, bo im więcej Polaków tym lepiej :P

A tak a propos pompek to u nas wszyscy już oszaleli, nawet mój mąż :P Ostatnio w weekend, siedzimy sobie i rozmawiamy o takich tam różnych luźnych rzeczach, jest godzina prawie 24:00 i mnie coś wzięło, że mówię mu, że jak zacznę pracować to będę zbierać pieniądze, żeby sobie zrobić piersi ;) bo po trójce dzieci wiadomo idealne nie są. (oczywiście podpuszczam go) Miałam nadzieję, że powie, ależ Kochanie dla mnie są super, i nic mi nie przeszkadza, ale nie :P i mówi "Kochanie, mam inny pomysł, szkoda pieniądze wydawać na takie rzeczy, musisz ćwiczyć np. pompki" :D na co ja, że nie umiem, że mam za słabe ręce i nie zrobię, to on wspaniałomyślnie zaczął mnie uczyć (o 24:00) i nie odpuścił dopóki nie zrobiłam 10 :P normalnie wariat nie mąż!!!! :D a sama mam za swoje, mam nauczkę, żeby go więcej nie podpuszczać. Ale co do tych ćwiczeń to ma racje, muszę się wziąść za siebie i ruszyć te swoje cztery litery. Miałam zamiar zacząć chodzić na siłownię, ale samej mi się nie chce, a nie mam z kim. Miałyśmy z dziewczynami biegać, ale kolejna sobota mija a my dalej nic. Więc postanowiłam od jutra (przysięgam uroczyście) zaczynam ćwiczyć, w sobotę biegać i do tego chcę zamówić (mam nadzieję, że nie będzie to przereklamowane i strata pieniędzy) dietę i oczywiście jej przestrzegać. Co z tego wyjdzie zobaczymy. Trzymajcie kciuki!!!

Dobra idę już spać, bo głupoty zaczynam pisać. Buziaczki Kochani :* Trzymajcie się cieplutko!!!

Dobrze, że jesteście :*