Zanudzam ;)

Kochani Moi Witam Was jak zwykle bardzo gorąco❤😘

Na samym początku uprzedzę, że nie będzie to post o niczym ważnym, żeby ktoś nie musiał się męczyć z czytaniem tego :P 

Nie było mnie jakiś czas, i to w sumie nie dlatego, że dużo się działo. Owszem działo się, ale powiedzmy tak standardowo: szkoła dzieci, dom, działka i tak w kółko. Tak jak pisałam w ostatnim poście rozchorowała nam się Kasia a pod koniec tygodnia dołączył do niej Dominik :( a tak się chwaliłam w ostatnim poście, że u niego do tej pory tylko katarki, chyba powiedziałam to nie w tą godzinę co trzeba. Także pierwszą chorobę w swoim życiu ma za sobą, całe szczęście zwykłe przeziębienie, ale z wysoką gorączką. Dzięki Bogu teraz już cała trójka zdrowa i jak zwykle rozrabiająca, ale już wolą zdecydowanie taką. 

Kochani mam pewne opory czy się z Wami czymś podzielić, tzn. nie dlatego, że nie chcę, tylko, że to takie moje osobiste. Ale ponieważ to blog o mnie, o mojej rodzinie, więc również o moich uczuciach. Nie było mnie tutaj przez jakiś czas, bo po prostu miałam doła, a wtedy po prostu wszystko wydaje mi się bezsensu, pisanie również, zresztą kiedy jest mi smutno to wtedy nawet mi się nie chce pisać. 

Nawet nie wiem skąd ten smutek się wziął...ale czasami tak mam, że czuję się tym wszystkim zmęczona. Wszystko ogarnij, wszystko zaplanuj, zapamiętaj itp itd. Ogólnie jestem zadowolona ze swojego życia, i lubię wszystko to co robię, jedyne czego mi brakuje to pracy, ale czasami przychodzi taki dzień, że od samego rana wiem, że to nie będzie mój dzień, a ostatnio tych dni było troszkę więcej. To tak jakby nad moje życie nadeszły czarne chmury, ale nie problemy, nie jakieś zmartwienia, nic z tych rzeczy. Wtedy po prostu wszystko widzę w czarnych barwach. Uczę się i uczę tego języka, ale nigdy się go nie nauczę, jestem za gruba, i chociaż się staram nie mogę schudnąć, jestem złą żoną bo nie daje mężowi tyle swobody co by chciał, bo wymagam od niego również tego, żeby angażował się w domowe obowiązki, jestem złą mamą, bo nie zawsze potrafię trafić do moich dzieci i czasami muszę coś powtórzyć dziesięć razy żeby coś do nich trafiło itp historie, które w tym okresie się mnożą i nawarstwiają. Całe szczęście jak to zwykle bywa w końcu na nowo świeci słońce i wszystko znika. Czy tak jak w nocy, czasami problemy są dużo większe niż w dzień. Czasami kiedy nie mogę zasnąć różne myśli przychodzą mi do głowy, czasami czymś zaczynam się martwić i przejmować, a kiedy wstanę rano to zastanawiam się czym ja się przejmowałam, przecież to nic takiego. Tak samo mam z tymi smutkami, przychodzą nie wiadomo skąd i odchodzą, a ja się zastanawiam i dlaczego, bo przecież jestem szczęśliwa, mam problemy, bo przecież kto ich nie ma, a to finanse, a to pokłócę się z Darkiem, zwykłe normalne życia, standard i monotonia, i może właśnie czasami za duża monotonia i za zbyt szara codzienność. Ale ogólnie jestem szczęśliwa i wiem nie mam na co narzekać, a nawet nie powinnam narzekać, bo wszystko się układa, a przede wszystkim wszyscy są zdrowi, a to najważniejsze!!! ale nie wiem czy tylko ja tak mam, czy kobiety ogólnie tak mają, że czasami musimy się trochę podołować, tak dla zasady :P Muszę sobie poprzetykać kanaliki łzowe :P pozbyć się nadmiaru wody z organizmu ;) i taki tam ;)

To chyba mój najbardziej osobisty posty, mam nadzieję, że dobrze go przyjmiecie i dobrze zrozumiecie co chciałam przekazać. 

Pozdrawiam Was serdecznie i obiecuję następny post będzie już o czymś konkretnym ;)

✋💋