zajęcia dodatkowe

Witam Was ponownie :*

Po trochę pracowitym tygodniu nadszedł czas na długo oczekiwany weekend i na ferie :) i tak naprawdę nie wiem kto jest bardziej zmęczony - dzieci czy ja :P i kto się z tych ferii bardziej cieszy :P

Kochani jak na "Matkę Polkę" przystało, na emigracji co prawda, ale jednak póki co niezmiennie Polkę :) trochę Was pomęczę tematem dzieci, była szkoła, więc pora na zajęcia dodatkowe. Temat też troszeczkę związany z wczorajszym balem karnawałowym dla dzieci, ale wszystko po kolei.

Na początku po raz kolejny chcę Wam przypomnieć, że wszystko co tutaj opisuję to moje i tylko moje i mojej rodziny doświadczenia, nie chcę Wam opisywać tego co gdzieś usłyszałam, przeczytałam, i to może nie tylko dlatego, że nie wierzę w dane źródło informacji, że nie jestem na 100% pewna, bo sama nie przeżyłam, po prostu pod swoimi doświadczeniami mogę się z całą pewnością podpisać, zdaje sobie sprawę, że w ten sposób poznajecie tylko jedną część, bo tak naprawdę tyle ile nas tu jest, jest też doświadczeń, metod, sposobów itd. i musicie mi wybaczyć i nie bierzcie tego jako wyrocznię i pewnik, ale jedną z możliwości.

Od tego roku szkolnego moje starsze pociechy zaczęły uczęszczać na zajęcia dodatkowe organizowane przez swoją szkołę. Zajęcia te organizowane są po lekcjach, czasami jak się dobrze złoży to zaraz po skończonych lekcjach, a czasami dziecko musi na nie czekać np. jedną godzinę lekcyjną, ale nie jest to problem, bo jeżeli tak jak my, nie mieszkacie blisko szkoły i nie ma możliwości żeby dziecko w tym czasie zdążyło przyjść do domu i wrócić z powrotem na zajęcia, szkoła zapewnia dziecku świetlicę, w tym czasie może też zjeść obiad. 

Właśnie - małe zboczenie z głównego tematu - w szkole jest możliwość wykupienia obiadu dla dziecka. Obiad jest dowożony przez firmę kateringową. Obiady można zamawiać przez stronę, nie ma konieczności zamawiania na każdy dzień, ja np. zamawiam dla Kasi tylko na te dni kiedy ma zajęcia dodatkowe, i wtedy później kończy. Do wyboru są trzy propozycje dań. Nie jest to może tanie rozwiązanie, ale jestem spokojna, bo wiem, że dziecko nie jest głodne, zwłaszcza gdy się ma takie, które nie chce brać kanapek bo po prostu nie lubi.

Zajęcia dodatkowe są organizowane we wtorek, środę i czwartek. Na każdy dzień jest kilka propozycji w różnych godzinach, tak aby dostosować ofertę do każdego dziecka. Są zajęcia sportowe typu lekkoatletyka, piłka nożna, piłka ręczna, są zajęcia taneczne, jest chór, nauka gry na gitarze. Są lekcje które uczą koncentracji, a także takie które pomagają w nauce typu matematyka. Jest gotowanie, budowanie modeli, teatr. Są one przeznaczone dla dzieci w każdej klasie tzn. od pierwszej do czwartej, ale są podzielone na grupy tzn. np. piłka nożna dla dzieci z klas 1 i 2, a osobno dla dzieci klas 3 i 4. 

Oprócz zajęć dodatkowych w szkole, są również zajęcia organizowane np. przez polsko - niemieckie stowarzyszenia. Są to wspaniałe lekcje tańca ludowego, na które dzieci za każdym razem idą z wielką przyjemnością. Miały też już kilka występów. Jest to naprawdę super sprawa, ponieważ na te zajęcia przychodzą dzieci i polskie i niemieckie, a dzieci mają też kolejną okazję do integracji i wzajemnego poznawania siebie.

Od niedawna są też zajęcia przewidziane dla polonijnych dzieci, na których będą miały możliwość poznawania polskich wierszyków, piosenek, a także w przyszłości zwyczajów, tradycji itp. Ostatnio był również organizowany bal przebierańców, który miałam zaszczyt z pomocą innych rodziców, i niezastąpionej Pani Edyty zorganizować. Mam mały niedosyt po tym balu bo nie wszystko wyszło tak jakbym chciała, ale najważniejsze to, to że dzieci miały kolejną możliwość wspólnej zabawy, a przecież to jest najważniejsze, ale mam nadzieję, że w przyszłości będzie lepiej i będę coraz lepiej sprawdzać się w roli "prowadzącej" :P Te zajęcia są dla mnie bardzo ważne, ponieważ sama się w nie angażuje i przeżywam mocno, jednak, wiem cały czas to podkreślam, ale najważniejsze są dla naszych dzieci, ponieważ one bardzo potrzebują kontaktu z polskimi rówieśnikami, bo nie możemy odciąć się od tego, że jesteśmy Polakami, a przede wszystkim, nie możemy odciąć od tego dzieci. Bo to nie tak, że przyjechaliśmy tutaj i już jesteśmy Niemcami, oczywiście musimy się zasymilować i nie możemy się od tego odciąć, ale moim zdaniem, naszym zadaniem jest również dbanie o patriotyzm naszych dzieci, nawet jeżeli nie planujemy już powrotu do kraju. Dbajmy Kochani o to, żeby nie zapomniały języka, żeby pamiętały kim są. Oczywiście uczmy ich też szacunku do kraju w którym przyszło nam żyć i szacunku do tej kultury i zwyczajów, ale bardzo ważne jest, żebyśmy razem z naszymi rzeczami, przeprowadzili się tutaj z kawałkiem naszej ojczyzny, własnie ze względu na dzieci. Mam nadzieję, że nie zrozumiecie mnie źle, nie chcę tutaj nikogo pouczać, bo każdy wie jak ma wychować swoje dziecko, i każdy robi to tak jak uważa najlepiej. Wiem jednak jak ważne jest to dla dzieci zwłaszcza na samym początku, kiedy jest tutaj wszystko nowe i obce. My na samym początku musieliśmy z Krzysiem jeździć do psychologa do Polski, ponieważ nie mógł się odnaleźć w nowej rzeczywistości, i właśnie to nam zaleciła Pani Psycholog (wspaniała zresztą na marginesie), żebyśmy stworzyli tutaj dziecku środowisko, które pamięta z Polski, żeby miał kontakt z Polakami, wtedy będzie mu łatwiej, bo rodzice mogą na rzęsach stanąć, ale kontaktu z rówieśnikami (w tym przypadku z Polakami) nie zastąpią. 

Wracając do zajęć poza szkolnych, to są również organizowane przez miasto, są to zajęcia sportowe, a pełną ofertę znajdziecie na stronie http://www.kreissportbund-zwickau.de/. Niestety nie mogę się jeszcze wypowiedzieć na ten temat ponieważ dopiero zamierzam zapisać na nie dzieci. Nie zrobiłam tego do tej pory, ponieważ nie chciałam "zawalić" ich dodatkowymi atrakcjami. Na początku chcieliśmy żeby oswoili się z nowym otoczeniem, szkołą, później rozszerzyliśmy im zajęcia o te dodatkowe organizowane w szkole, a teraz myślę nadszedł czas na kolejne. 

To chyba tyle Kochani, temat szkoły chyba jest już wyczerpany, ale jeżeli tylko coś nowego się wydarzy, czy zdobędę jakieś nowe informacje w tym zakresie to oczywiście uprzejmie Wam o tym doniosę, a póki co dziękuję Wam po raz kolejny że tutaj zaglądacie.

Do zobaczenia wkrótce :)

Dzieje się, dzieje

W dniu dzisiejszym powstała nowa strona https://polacywzwickau.wordpress.com/, krótkie wyjaśnienia po co ta strona i dla kogo wyjaśniam na stronie. Dla mnie to ważne wydarzenie, bo kolejny krok na przód, a o stworzeniu strony myślałam już od dawna, czy będzie ona potrzebna, czy sprawdzi się zobaczymy. Powiem Wam, że jestem pełna obaw i niepewności. Czasami sobie myślę, że może lepiej cicho siedzieć w domu i zająć się tym co każda mama i żona powinna, ale z drugiej strony, jestem osobą, która cały czas się czymś zajmowała, i teraz bardzo mi tego brakuje. Oczywiście czuję się osobą spełnioną jako mama i żona, ale jednak chciałabym coś więcej. Wykonując te wszystkie domowe czynności mam pewien niedosyt. 

Zdaję sobie jednak sprawę, że w tym całym pisaniu i tworzeniu jestem jeszcze zielona i dużo mi brakuje, ale mam nadzieję, że z czasem będzie coraz lepiej, i tutaj Kochani zwracam się do Was z ogromną prośbą, bądzcie cierpliwi :) Proszę również o cenne uwagi, również słowa krytyki bo przecież to krytyka pozwala nam się udoskonalać, motywuje nas do coraz lepszej pracy.

Z racji powstania tej strony, wróciłam również do swojego bloga, do którego dawno nie wracałam, dzisiaj przeczytałam te dwa wcześniejsze posty, które powstały prawie rok temu i powiem Wam, że w moim życiu i życiu mojej rodziny bardzo dużo się zmieniło, ale o zmianach i wszystkich problemach i naszych radościach może póżniej, teraz chciałabym zwrócić Waszą uwagę na jedną rzecz. W tych dwóch postach jestem pełna energii i pozytywnie nastawiona, a nie zawsze przecież tak jest. Przez ten rok były różne dni. Były takie, kiedy człowiek miał w sobie i wiary i siły tyle, że mógłby góry przenosić, ale były i dni, że najchętniej by się spakował i wrócił do Polski. Chyba najgorsze dołki pojawiały się przez barierę językową. Człowiek uczy się i uczy, pomaga dzieciom w nauce i wydaje mu się, że z jego nauką języka nie jest najgorzej, ale w pewnym momencie jest konfrontacja ze światem zewnętrznym i katastrofa globalna dla nas samych. Wtedy właśnie dochodzą mnie myśli, że to chyba wszystko jest bezsensu, uczę się i uczę, a rezultatu brak, więc co ja tu robię, chcę iść do pracy, nie chcę zamykać się w domu, nie chcę żeby cokolwiek mnie ograniczało, a tu takie coś. Czasami jest jakiś problem w szkole, trzeba iść i wyjaśnić a tu blokada, bo pójdę i co jak sobie nie poradzę, jak Pani mnie nie zrozumie, nie będę mogła w słowa (właściwe słowa) ująć to co mam do powiedzenia, i zamiast pomóc dziecku, sprawie, że przyniosę mu wstyd. I zostaję w aucie i łzy same lecą z tej bezsilności. Ostatnio mieliśmy (jako rodzice 10 latki) spotkanie do I Komunii Świętej, i było całkiem dobrze, do momentu kiedy nie trzeba było czegoś powiedzieć od siebie, i wiecie co zrobiłam .... uciekłam i pojechałam do domu. Zastanawiam się teraz jak to jest, na samym początku kiedy znałam język dużo mniej potrafiłam iść do lekarza, do szkoły i bez problemu załatwiłam to co chciałam, a teraz kiedy język znam już lepiej mam większą blokadę, i kiedy trzeba coś załatwić proszę męża, albo zaprzyjażnionych (nieocenionych) Polaków, bo sama się boję. Oczywiście są sytuację kiedy mąż nie może, a głupio mi prosić kogoś o pomoc i idę i załatwiam coś sama, i potrafię bez większych problemów to załatwić, bo wiem, że muszę to zrobić i nikt za mnie tego nie zrobi.

Piszę to wszystko po to, żeby pokazać, że są problemy, i są różne, bariera językowa, finansowe, szkolne, z sąsiadami, w pracy itd itp., ale w tych problemach nie jesteśmy sami, nie tylko pod tym względem, że każdy z nas ma tutaj kogoś na kim może polegać, rodzinę, znajomych, przyjaciół, ale myślę, że większość z nas czy na początku, czy nawet po kilku latach pobytu za granicą przeżywa podobne problemy do nas. Czasami rozmawiam z koleżankami i okazuje się, że są podobne problemy, podobne zmartwienia, i nie to, że mnie to cieszy, typu "fajnie, ktoś też ma problemy nie tylko ja", ale myślę sobie wtedy "jestem zwykłym człowiekiem, i moje problemy są takie same" i w razie czego mam w kimś wsparcie, jeżeli będzie mi bardzo źle to wiem, że nie jestem sama. Może w takich chwilach człowiek najczęściej ma ochotę zamknąć się sam ze sobą i ukryć przed całym światem, ale fajnie jak sobie wtedy przypomni, że ludzi z takimi problemami jest więcej. Ostatnio właśnie kiedy miałam taki gorszy dzień, to pewna bardzo życzliwa osoba powiedziała "że mój problem dla wielu ludzi nie jest obcy", i po raz kolejny chcę podkreślić, że nie ucieszyło mnie to, że inni też mają problemy, ale to, że nie jestem sama, że takie problemy jak ją mają również inni, i jeżeli oni sobie umieli z nimi poradzić, to ja też dam radę.

I właśnie po to, to wszystko, żeby każdy w ciężkich chwilach zdał sobie sprawę, że nie jest sam, że są ludzie, którzy chętnie pomogą, a czasami wystarcza sama świadomość, że po prostu są.

I w tym momencie jeszcze raz chciałam podziękować wszystkim dobrym ludziom, na których wiem, że zawsze mogę liczyć. 

Miłego dnia dla wszystkich :*:*